Αρκετά χρόνια μετά την εμμηνόπαυση, οι περισσότερες γυναίκες παρουσιάζουν μια απλή οστεοπενία. Αυτή είναι μια φυσιολογική αραίωση των οστών. Είναι αναμενόμενη και δεν είναι παθολογική. Και όχι, η οστεοπενία δεν χρειάζεται θεραπεία. Σε ένα πολύ μικρό αριθμό γυναικών, η οστεοπενία εξελίσσεται σε οστεοπόρωση.
Τα καλά νέα είναι ότι η οστεοπόρωση προλαμβάνεται. Όπως είπαμε,παρουσιάζεται συνήθως πολλά χρόνια μετά την εμμηνόπαυση (αφού έχει σταματήσει η περίοδος).
Οστεοπόρωση σημαίνει εύθραυστα οστά. Τα οστά μπορεί να γίνουν τόσο εύθραυστα που με ένα απλό πέσιμο μπορεί κανείς να πάθει κάταγμα.
Στην οστεοπόρωση –και όχι στο πέσιμο – οφείλονται τα κατάγματα του γοφού. Άλλο σημείο που μπορεί να γίνει οστεοπορωτικό κάταγμα είναι η σπονδυλική στήλη. Το «καμπούριασμα» μερικών ανθρώπων οφείλεται σε οστεοπορωτικά κατάγματα των σπονδύλων της πλάτης ή της μέσης.
Σήμερα μπορούμε να υπολογίσουμε τον δικό σας εξατομικευμένο, κίνδυνο οστεοπόρωσης και τον δικό σας κίνδυνο καταγμάτων (σύμφωνα με τις τελευταίες εξελίξεις της ιατρικής επιστήμης). Έτσι θα είναι δυνατό να προληφθούν τυχόν προβλήματα.
Καταρχήν λαμβάνεται ένα πλήρες ιστορικό. Υπάρχουν παράγοντες που αποτρέπουν την ανάπτυξη οστεοπορωσης. Παραδείγματος χάριν, το να είναι μία γυναίκα ελαφρώς υπέρβαρη αναγκάζει τα οστά να χτίσουν οστίτη ιστό.
Υπάρχουν όμως και παράγοντες που προδιαθέτουν στην οστεοπορωση. Αυτοί είναι: νεφρική ανεπάρκεια, μακρόχρονη θεραπεία με κορτιζόνη, μεγάλα διαστήματα ακινησίας, υπερθυρεοιδισμός, οικογενειακό ιστορικό οστεοπόρωσης κα. Το ιστορικό είναι και το πιο σημαντικό κομμάτι για να υπολογίσουμε τον κινδυνό σας για κατάγματα.
Η άλλη εξέταση που μπορεί να γίνει, για να δούμε εάν έχετε οστεοπορωση, είναι η μέτρηση της οστικής πυκνότητας. Αυτή μας δείχνει την κατάσταση στα οστά. Η εξέταση οστικής πυκνότητας μπορεί να δείξει εάν τα οστά είναι φυσιολογικά, εάν υπάρχει οστεοπενία η εάν έχει εγκατασταθεί οστεοπορωση.
Όταν έχουμε όλα αυτά τα στοιχεία, μπορούμε να υπολογίσουμε τον δικό σας ατομικό κίνδυνο για οστεοπορωτικά κατάγματα. Το πόρισμα που θα πάρετε μπορείτε να το κρατήσετε για σύγκριση με προηγούμενες ή μελλοντικές εξετάσεις. Ή μπορείτε να το συζητήσετε με τον ορθοπεδικό ή τον ενδοκρινολόγο σας.